Nida

PAŃSTWO: Litwa          
OKRĘG: kłajpedzki
DIECEZJA: telszańska (Telšių vyskupija)
DEKANAT: Kłajpeda (Klaipėdos dekanatas)

Jeden z bardziej znanych i cenionych kurortów na Litwie, którego rozwój nastąpił już w połowie XIX w. Podobnie jak większość osad na mierzei, Nida była początkowo niewielką wioską rybacką, po raz pierwszy wspomnianą już w XV w. jako posiadłość Zakonu Krzyżackiego z Memla (dziś Kłajpedy). Wieś położona była około 5 km dalej na południe, ale szybko przesuwające się wydmy i zasypywanie pobliskich terenów zmusiły mieszkańców do ucieczki nieco bardziej na północ.
Ze względu na niezwykłe światło słoneczne, odbijające się od jasnych wzgórz wydmowych, już od początku XX w. do Nidy zaczęli przyjeżdżać znani artyści, głównie malarze ekspresjoniści –Max Pechsteim, Alfred Partikel czy Karl Schmidt-Rottluff. Pojawiali się tu również pisarze i poeci,
a swój letni domek (zachowany do dziś) miał tu również Thomas Mann. Obecnie miejscowość jest znanym wakacyjnym ośrodkiem wypoczynkowym, odwiedzanym co roku przez niemal 300 tysięcy turystów, głównie z Niemiec, Litwy, Łotwy oraz Rosji. Każdego lata odbywa się tu festiwal muzyki jazzowej, a największą atrakcją okolicy są piaszczyste pola wydmowe, najwyższe tego typu w Europie.
 
Wydmy Parnidos
To siedmiokilometrowy pas łańcucha wydm, który kończy się już po rosyjskiej stronie mierzei. Ze szczytu, położonego 52 m n.p.m., roztacza się malownicza panorama na Nidę oraz okoliczne tereny i Zalew Kuroński. Od połowy XVII w. aż do ubiegłego stulecia zdmuchiwany przez zachodnie wiatry piasek pogrzebał w tych okolicach aż cztery wioski!
 
Dom Thomasa Manna
Letni domek pisarza tradycyjnie pomalowany został na błękitno (tzw. błękit pruski), co podobno odstraszało komary. Pięknie położony, z widokiem na zalew, został zakupiony za pieniądze z Nagrody Nobla, którą Mann otrzymał w 1929 roku za powieść „Buddenbrookowie”. To w Nidzie pisarz pracował nad „Józefem i jego braćmi”. Obecnie w budynku mieści się niewielka ekspozycja ze zdjęciami, książkami i pamiątkami po Mannie, ma również siedzibę centrum jego imienia, w którym organizowane są konferencje, odczyty i wystawy.
 
Stary cmentarz
Położony obok kościoła luterańskiego cmentarz został założony pod koniec XIX w. Znajdują się na nim unikatowe drewniane nagrobki zwane Krikstas, charakterystyczne jedynie dla rejonu Mierzei Kurońskiej. Są to jedne z najstarszych form nagrobków nie tylko na Litwie, ale również na terenie wszystkich nadbałtyckich krajów. Zgodniez dawną, jeszcze pogańską tradycją przedstawiają one tzw. drzewo świata łączące gałęziami wszystkie jego rejony. Co ciekawe, nagrobki mężczyzn wykonane są z drewna o nazwie rodzaju męskiego (np. dębu czy świerka), 
natomiast groby kobiet analogicznie z drewna rodzaju żeńskiego (brzoza lub sosna).
 
 

 

 

 

Uwagi oraz sugestie

DO GÓRY